احمد ربانی خواه؛ سید محمد حسینی نژاد
چکیده
موضوع حدوث و قدم نفس از مباحث پربسامد اندیشه فلسفی است که بیشینه فیلسوفان مسلمان بدان پرداختهاند. اندیشهوران اسلامی به رسم دیرین و با باور به درستی گزارههای دینی منقول در سنت روایی پیشوایان، در مواردی پرشمار، «استشهاد نقلی» را به عنوان دلیل یا شاهد مدعای فلسفی خویش برگرفتهاند. ملاصدرا در نگاه به مباحث فلسفی از زاویه ...
بیشتر
موضوع حدوث و قدم نفس از مباحث پربسامد اندیشه فلسفی است که بیشینه فیلسوفان مسلمان بدان پرداختهاند. اندیشهوران اسلامی به رسم دیرین و با باور به درستی گزارههای دینی منقول در سنت روایی پیشوایان، در مواردی پرشمار، «استشهاد نقلی» را به عنوان دلیل یا شاهد مدعای فلسفی خویش برگرفتهاند. ملاصدرا در نگاه به مباحث فلسفی از زاویه دید حکمت متعالیه میکوشد با توجه ویژه به روایات منقول، موازنهای میان استدلال عقلی و شواهد نقلی برقرار نماید. این نوشتار با تمرکز بر نگاه روایی ملاصدرا در موضوع «حدوث و قدم نفس» در کتاب النفس اسفار اربعه بر آن است تا با بررسی اعتبار سندی روایات این موضوع و تحلیل مضمونی آنها در آن کتاب، تصویری روشن از نگاه روایی این حکیم متأله ارائه دهد و با تحلیل موارد قوت و ضعف استدلالهای روایی وی در حدوث و قدم نفس به داوری علمی در این باره بنشیند.
